شصت و ششمین سال‌گرد انعقاد نطفه‌ی پلیدِ خباثتی به نام اسرائیل در ارض مقدس و متبرک قدس، نکبتی است بزرگ برای ابنای بشر و آن‌ها که چون سامری در غیبت موسی، این مجسمه‌ی فساد و تباهی را ساختند و در او دمیدند و به صدائی که از او ساطع است تبرک جستند.
شصت و شش سالِ قبل و در اثنای اعلام تشکیل دولت یهود توسط “داود بن گوریون” که دعوای نیل تا فرات داشت و بنا داشت ستاره‌ی شش پَر را در اطراف ممالک اسلام بیفروزد، کسی خیال نمی‌کرد روزی چون ام‌روز برسد که آن نطفه‌ی خبیث نه نیل و نه فرات و نه کرانه‌ی باختری را که سرزمین‌های مختصر و به زور غصب کرده‌اش را به زور دیوارِ حائل نگه دارد و از زمین و زمان برای رفع بحران مشروعیت و موجودیت خبیثانه‌اش گدائی کند.
و این وعده‌ی حق خداست که جماعتِ خدا، روزی برانگیخته شوند و صورت کریه و پلید آنان را سیاه سازند و داخلِ مسجد شوند؛ هم‌آن‌گونه که بار اول داخلش شدند…
که فرمود:
انهم یرونه بعیدا و نراه قریبا +
و باز فرمود:
فإذا جاء وعد أولاهما بعثنا علیکم عبادا لنا أولی بأس شدید فجاسوا خلال الدیار وکان وعدا مفعولا +
فإذا جاء وعد الآخر‌ه لیسوءوا وجوهکم ولیدخلوا المسجد کما دخلوه أول مر‌ه ولیتبر‌وا ما علوا تتبیر‌ا +