حالِ آقای کنی خوب نیست. می‌گویند برایش دعا کنیم. درک دیدار حضوری ایشان را سال‌ها قبل، فقط یک‌بار، در مسجد بالا سر حرم حضرت رضا – علیه آلاف التحیه و الثناء – به قاعده‌ی یک سلام کوتاه و التماس دعا داشته‌ام اما بین دوستانم کم نیستند آن‌ها که سال‌ها محضرش را درک کرده‌اند و ارادت خاص به جنابشان دارند و این‌روزها دل ناگرانِ کسالت آیت‌اللهِ رئیس مجلسِ خبرگانند و دست به دعای شفای آقای مهدویِ کنی. که برآورده شود ان شاء الله.
غرض، بین این تحویل و تحول‌ها و دست به دست شدنِ اریکه‌های قدرت سیاسی، خبر کسالت ایشان هر قدر برای عامه بد باشد برای عالی‌جناب و منصب از دست رفته‌اش خوب است. شاید ایشان برخلاف عموم دعای شفا و سلامت برای ایشان نمی‌کنند… .
دیدگاه‌ها
سلام برادر
فکر نمی کنم نظرت در مورد آقای هاشمی چندان به واقعیت نزدیک باشه.ایشان برخلاف نظر عوام و برخی خواص چشمی داشتی به قدرت ندارند.که اگر داشتند در مقابل تهمتها و …آقای بگم بگم سکوت نمی کردند.
انشالله که سلامتی به آقای مهدوی کنی برگردد.
کمی خوددار باشیم
برادر من اسم نبردم!
کاش شما هم اسم نمی بردید.
لااقل آدم این آزادی را باید داشته باشد که در وبلاگ خودش آزاد باشد در ابراز نظر کردن به وقایع سیاسی دور و برش.
یا علی مددی
برادر وقتی می فرمایی منصب از دست رفته که دیگر اسم لازم نیست!!