هیجان‌ها بالاخره فرو خواهند نشست.
حرکت‌های اجتماعیِ هیجانی نیز.
ولی حیفِ این‌همه انرژی و خلاقیت و تبلیغ که پای هیجاناتی ریخته می‌شود که نهایت عمرشان یکی دو هفته یا کم‌تر و بیش‌تر است!
ام‌روز بازیِ ایران با آرژانتین، خوب یا بد، با برد و یا با باخت انجام می‌شود. بازی ام‌روز هیچ تأثیر مستقیم و غیر مستقیمی در سرنوشت و در حرکت اجتماعی، سیاسی و فرهنگی ملت ایران ندارد. ولی بابتش این‌همه طنز و هجو و شعر ساخته شده که اگر این بازی نبود، تولید نمی‌شد و این‌همه استعداد ملتِ مستعد در نطفه خفه می‌ماند.
فکر می‌کنم وقتی فوتبال که سر و ته‌ش بسته است به ریش و ریشه‌ی مدرنیته – و شاید استعمار – می‌تواند روی قول و قرارها و برنامه‌های روزانه‌ی ما مؤثر باشد و ما این تأثیر خود ساخته را می‌پذیریم، چرا آن‌را و آن تأثیر و تأثرها را نبریم روی فرایندهای مهمی که به درد دنیا و عقبایمان می‌خورد؟