دیدار رئیس جمهور کشورمان با نخست وزیر بریتانیا که تنها به قدر بیست سی ثانیه، تصویر از آن منتشر شد و معلوم نشد طرفین طی آن دیدار که محلش از قضا! بسیار تنگ و فاقد ابتدائیات لازم برای تشریفات دیدارهائی در این سطح بود و تو انگار کن پاگرد یکی از طبقات هتل محل اقامت یا راهروهای تنگ و باریک سازمان ملل، بر سر چه توافق کردند که جناب نخست وزیر افاضه فرمودند که؛ “بخشی از تاریخ رقم خورد!” و اصلا معلوم نشد یخ این رابطه‌ی گرگ و میش که ۳۵ سال سابقه داشت و سابقه نداشت که دیداری در این سطح بین مقامات دو کشور انجام شده باشد، کی آب شد و چرا به این سرعت آب شد و اصلا چرا آب شد؟
و باز معلوم نشد رئیس جمهور کشورمان به دیدار نخست وزیر انگلیس رفته یا نخست وزیر به دیدار او آمده!؟
و چرا در متن خبر مختصری که از این دیدار منتشر شد، روی این نکته تاکید شد که این دیدار بیش‌تر از زمان در نظر گرفته شده طول کشید و آیا چه دل و قلوه‌هائی داده و ستانده شده که از تایم اختصاصی فراتر رفته و طرفین درخواست وقت اضافه کرده‌اند؟
و آیا فراموش کرده‌ایم که هنوز که هنوزست بریتانیای سابقا! کبیر، در افواه عامه‌ی مردم روباه پیر و عامل تفرقه و شرارت و حیله‌گری دانسته می‌شود و الحق که چنین است!
و اگر بنا بود – که بود! – ساعتی بعد از این دیدار مهم! جناب نخست وزیر در نطق رسمی از تریبون مجمع عمومی، ایران به حمایت از تروریسم متهم کند و سخنگوی وزارت خارجه موضع بگیرد که “انگلیس دنیا را به شر داعش مبتلا کرد” مشروعیت ملاقات و لبخندهائی که نثار جناب نخست وزیر گردید، زیر سؤال نمی‌رود؟
الغرض بعد مکالمه‌ی تلفنی پارسال پرزیدنت روحانی و پرزیدنت اوباما که بعدها معلوم شد، سلام و احوال‌پرسی کوتاه نبوده و بیست سی دقیقه به طول انجامیده، ام‌سال سوغات فرنگ رئیس جمهور از حضور در مجمع عمومی، دست دادن با روباه پیر و رقم زدن بخشی از تاریخ بود؟ آن‌هم در برهه‌ای که بقول حضرت آقا “در حال عبور از پیچ بزرگ تاریخی هستیم!؟”
دیدگاه‌ها
با سلام و خدا قوت
جناب شرفخانلو به بصیرت و شیوایی و صراحت قلم شما باید آفرین گفت . چرا که نه ؟! از نسل پدری پاکباخته اید و در دامن مادری مومنه و عفیف پرورش یافته اید .