قرآن

در ساعات طلائی سحر، وقتی که اهل شب مشغول مناجات و دعا و استغفار بودند، کمی قبل اذان صبح از بلندگوی همه‌ی موکب‌ها صدای دل‌نشین قرآن بلند بود که؛ «ان قرآن الفجر کان مشهودا» + و بعد اذان و ادای فریضه‌ی صبح هم. تا وقتی آفتاب اشعه‌های طلائی‌اش را می‌نمایاند. همه‌ی زائران سیدالشهداء سحر را با لذت ترتیل قرآن شروع می‌کردند و این باز یک روضه‌ی مکشوف بود که تو را یاد آن رأس شریفی می‌انداخت که صبح و شام بر بالای نیزه مشغول قرآن بود؛ «ام حسبت ان اصحاب الکفه و الرقیم کانوا من آیاتنا عجبا… .» +