چه توافق بشود؛ چه نشود!

متن برجام منتشر شده. می‌گویند حرف‌های کِری و اوباما و نخست وزیر بریتانیا برای مصرف داخلی و اقناع سگ هار صهیونیستی است و آن‌چه بر روی آن توافق کرده‌ایم چیز متفاوت دیگری است.
می‌گویند متن توافق اگر در شورای عالی امنیت ملی که رئیس و اعضای موثرش -علی‌الاتفاق- هم‌این حضرات مذاکره و توافق کننده‌اند، تصویب بشود، نیازی به عبور از فیلتر مجلس و تصویب در صحن بهارستان نیست.
می‌گویند بازرسی‌های خارج از چهارچوب را نپذیرفته‌ایم.
می‌گویند آیندگان به توافقی که کرده‌ایم افتخار خواهند کرد… .
– – –
می‌گویم:
چرایش را نمی‌دانم ولی از چه روست که متن دیدار رمضانی دولت با حضرت آقا منتشر نشد و صرفا چند خط خبر از دیداری به این مهمی منتشر شد؟
چرا حضرت آقا در خطبه‌های نماز عید، وقتی به سلاحِ ایرانیِ تک تیراندازشان تکیه داده بودند، حتا یک بار هم لفظ توافق را به کار نبردند و فقط فرمودند “مذاکره”؟
چرا به تاکید و چند بار پشت سر هم اصرار فرمودند که بود و نبود توافقِ حضرات توفیری به حال ملت و مملکت نمی‌کند؟
و چرا هنوز هیچ چیز نشده، طرف‌های غربی پا را از گلیم‌شان درازتر کرده‌اند و هیئت بلندپایه‌ی آلمانی یکی از دلائل حضورش در ایران را تلاش برای به رسمیت شناساندن اسرائیل از سوی جمهوری اسلامی دانسته است؟
و چرا با وجود توافق هنوز مشکل آبِ خوردن مملکت حل نشده و شاخص بورس افت فاحش کرده و حباب دست‌ساز قیمت دلار و طلا و نفت نترکیده است؟

می‌گویم:
نکند سالاران سازش‌کار کار را به جائی برسانند که روزگار امروز ما مثل روزهای چند سال آخر جنگ باشد و اسناد خیانت و غفلت حضرات بعدها رو بشود… .

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.