آکواریوم

ملی شدن صنعت نفت، فقط روزبیست ونهم اسفند مهم و تاریخی و بزرگ می شود و کتاب و کتابخوانی فقط در هفته ی کتاب و ایام برگزاری نمایشگاه است که تبدیل به یک باید مهم می شود…

هفته ای که گذشت ، هفته ی بسیج، ایام صدور فرمان نورانی امام برای تشکیل ارتش آخرالزمانی بیست ملیونی بود و باز بهانه برای رسانه ای دیداری و شنیداری و نوشتاری که کرده های غفلت آلود یکساله شان را به آب آبروی نورانی بسیج ، مثلا تطهیر کنند. آرشیو گرد و خاک گرفته ی رسانه ی ملی تکانی بخورد و فیلم های به خون جگر گردآوری شده ی آوینی خدابیامرز، تند و تند پخش می شود که تا هفته تمام نشده ، رسانه ادای دین کند و مشمول ضمه ی بسیج و بسیجی نماند و نباشد.

…. بگذریم … دلم که می گیرد ، فقط یکجا دارم که بروم : مزار نورانی شهدا …. آنهم وقتی از روز که کسی آن حوالی نباشد که  رازهای ناگفته پیدایم را گوش نامحرم نباید شنید … الغرض، صلاه ظهر پنج شنبه ، وقتی که پرنده هم تو مزار شهدا پر نمی زد، مثلا دلتنگ بودم و باز فقط همان یکجا را داشتم که بروم…نگو برادران رسانه ی ملی تازه یادشان افتاده باشد که ای دل غافل ،هفته ی بسیج داره تموم میشه و ضایع است آرشیو تصاویر پارسال و پیارسال مزارشهدا رو قالب کنن به ملت.اینه که راه افتادن که بیان و از شهدا عکس و فیلم و … تهیه کنن که رسالت انتقال فرهنگ شهادت رسانه رو زمین نمونه. «داخل پرانتز : از قدیم گفتن ، مرده رو زمین نمی مونه»  … مام که تو این هیرو ویری خلوتمون بهم خورده بود یه راست رفتیم سراغ دوربین شون که داشت لحظه ها رو می شکارید!

فکر کنم گارگردان شون بود که آماج توپ و تشرم قرار گرفت .بی مقدمه و بی سلام وعلیک : کاش این یکی دوتا مناسبت هفته ی بسیج و دفاع مقدس نبود که هم خیال شما از بابت مثلا رسالت انتقال فرهنگ ایثار راحت می شد و هم ما که تو این بیست و خورده ای سال همیشه خرج بی کفایتی از ما بهتران شده ایم و مسبب یکی دوقطره اشک تمساح جماعت میز نشین یقه سفید و آکواریومی از گونه های بعضا نایاب ایثار و شهادت که سالی یکی دو سه بار رو نمائی می شویم و اوا خواهرها با دیدنمان یاد قربانیان جنگ جهانی دوم می افتند و چنان متاسف می شوند که کلی برای پوست صورتشان ضرر داشته باشد. و با یکی دو دقیقه سکوت در سمینارهای بررسی راهکارهای عافیت طلبی و دنیا زدگی ، سر و ته قضیه را هم بیاورند. آکواریومی که آنچنان آب بندی شده که نتواند نم پس دهد و برای تماشاگرانش به هیچ عنوان ««خطـر»» جانی و مالی نداشته باشد.

دلم می سوخت که هنوز هم مظلومیت اهالی ایثار درشت نوشته می شود نه درست ! و بخدا قسم که راه و رسم شهادت کورشدنی نیست…

بگذریم که این نیز بگذرد.