زندگی کار؛ و وبلاک نویسی

از وبلاگ آچار فرانسه البته با رعایت حق کپی رایت!
این وبلاگ نوشتن هم شده یک مسئله! وقتی کار دوستی عقب می افته و گله می کنه که چرا کارش انجام نشده، از اینکه وبلاگم رو بروز می کنم دلیل می آورد که پس وقت داشته ام! . . .
لازم دیدم چند نکته در آداب وبلاگ خوانی و وبلاگ نویسی بنویسم.
. . . . . .
وبلاگ در دنیای مجازی منتشر می شود و رسانه ای دو سویه هست. نوشتن نظر خواننده در محل درج نظرات و یا در صورت مسدود بودن نظرخواهی (به هر دلیل من جمله قدیمی بودن نوشته، که بدلیل جلوگیری از اسپم، امکان نوشتن نظر جدید میسر نیست) ارسال نامه الکترونیکی ارتباطی دوطرفه را در همان محیط مجازی ممکن می سازد.
برای نوشتن نظرتان خیلی ساده، روی کلمه نظرخواهی کلیک کنید و فارسی یا انگلیسی هر چه دوست دارید بنویسید. البته اگر توهین کنید یا مطلب نامربوط باشد صاحب خانه حق خواهد داشت آنرا حذف کند.
اگر نظرتان خصوصی هست، پست الکترونیکی، ساده و ارزان است. . . مطمئن باشید راهی مناسب برای ایجاد ارتباط است.
اگر نوشته ای را خواندید و از آن بهره گرفتید یا نظر خاصی متفاوت از نویسنده دارید، اصلا دریغ نکنید! نظرتان را بنویسید و سایر خوانندگان را هم از نظر خود آگاه کنید.
از نظر دادن به طور حضوری و شفاهی شدیدا پرهیز کنید! . . . حتی اگر قرار است تعریف و تمجید کنید به صورت خصوصی توسط نامه انجام دهید . . .
از درخواست بازدید وبلاگ خود پرهیز کنید. اگر نوشته مرتبط با نوشته شماست، دنبالک بفرستید و برای اینکار نیازی به یادآوری نیست، طرف مقابل متوجه می شود.
درخواست لینک هم از اون حرفهاست! . . . اگر وبلاگی را می خوانید و دوست دارید به آن لینک دهید. مطمئن باشید اگر وبلاگی داشته باشید که توسط دیگر بلاگرها خوانده می شود، اگر مطالب مفیدی داشته باشید حتما لینک خواهید گرفت.
یادتان باشد برای لینک گرفتن باید اول “لینک” بدهید فراوان!!! . . .
هر وبلاگ یا سایتی برای خوانده شدن فقط نیازمند یک چیز است: محتوی مفید!
مفید هم دامنه وسیعی دارد. باید دید که شما در چه رشته ای مهارت دارید و در همان موضوع اگر نکات کارآمد را بنویسید، خوانندگان فراوانی خواهید داشت.
پس لطفا هر چه در وبلاگ می گذرد در همانجا بگذارید! . . .
. . . . .
نکته ای دیگر:
معمولا روزهای تعطیل که وقت بیشتری دارم، مطالب مناسب برای وبلاگ را می نویسم و به صورت پیش نویس ثبت می کنم. در طول هفته به فراخور وقت، یکی از نوشته ها را منتشر می کنم. دلیل این کار هم در این است که بازدیدکننده های عزیز که انگشت مبارک بر روی کیبرد می گذارند و بر این خانه مجازی میهمان می شوند، بدون پذیرایی برنگردند، قدم همه تون روی چشم. خصوصا هر چند یک وقت که نامه ای از میهمانان گرامی دریافت می کنم، خستگی وبلاگداری از تنم بیرون می رود.