و فرمود:
هر از گاهی، به دور از همه‌ی تصنعات و ژست‌ها و لایه‌های تو در تو و خود ساخته‌ای که اسمش را گذاشته‌ایم شخصیت و به هیچ وجهِ من الوجوه رضا به نبودنشان نمی‌دهیم، خلوتی کن و بیاندیش که چرا این‌جائی؟ و اصلن سر جایت هستی؟ و اگر نیستی، چرا!؟
این به‌تر از هزار سال تهجد شب و تسبیح روز است… .
دیدگاه‌ها
این نوشته‌تان هوسِ صحنِ مسجدالحرام را به سر آدم می‌اندازد. بدجور.