حضراتِ جان‌فدای خلعتِ رئاست جمهور مردم ایران سلام!
شما که هر کدان در منصبی بوده‌اید و کارنامه‌تان و آرشیو گفته و کرده‌هایتان در دست‌رس است عقل مردم را به سُخره گرفته‌اید یا شعور خود را نادیده که؛ هر رطب و یابسی را به خورد ملت می‌دهید از مجرای رسانه‌ی ملی!
سفرهای مکرر وزیر خارجه‌ی بریتانیای صغیر! و نشست و گفت با تروئیکای صهیونیستیِ اروپا و دستِ آخر تعلیقِ خودخواسته‌ی داوطلبانه را مگر می‌توانید از آرشیو روزنامه‌های آن سال‌های شومی که سکان امنیت ملی به دست شما بود، از یاد برد؟ و مگر می‌شود اصلن از آن دفاع کرد؟
یا حمایتِ بی‌دریغِ آن‌یکی‌تان از سردار سازندگی و جمله‌ی معروفِ سالِ ۸۴ تان که در پاسخ دعوت به شرکت در مبارزات انتخاباتی فرمودید: در صورتی‌که عالی‌جناب بیاید من نمی‌آیم؟
یا اصلن شما که در درگاه‌تان هر منصبی به فراخور ِ پول‌سازی و حساسیتش، نرخِ شناور دارد و سرقفلی و با پولِ مشبّه به حرام چندین و چند سال است خرجِ ستادهای شهرستانی می‌کنید و این ریال‌های نمی‌دانم از کجا روئیده‌تان تا دوردست‌های مملکت را شامل است، چه‌گونه امید دارید اعتماد مردم را جلب کنید و بار دیگر شکست را مثل آن سال تجربه نکنید؟
نمی‌دانم چرا هنوز باورتان نشده، عوام‌الناس به واسطه‌ی انقلاب و تجربه‌های گرانی که در این سی و چند سال آموخته‌اند، قدر زر و زرگرشناس شده‌اند و صرافِ طلایِ بیست‌وچهار عیارِ صدق و خلوص و شعور سیاسی‌شان تا افق‌های دوردست را در دست‌رسشان قرار داده است.
فاعتَبِروا یا اولی الالباب لعلکم تتذکرون!
دیدگاه‌ها
مردم مستأصل‌تر از آنند که دنبال زرگری و گوهری باشند. گم کرده‌اند راه را که طمع و رفاه گم کردگی می‌آورد و من می‌ترسم از تحقق نظریه‌ی ابن خلدون!
این خواهرمان که نظر اولی را دادند،کمی بدبین نیستند؟
دانسته های ناقص تاریخی من گواه می دهند که مردم ما در دوران حاضر خوب پای کار آمده اند.
اگر طمع و رفاه دامن گیرمان بود، امسال ۲۲ بهمنی در کار نبود.
پ.ن:
بلاگ.آی آر من تازه رسیده را هم جذب خودش کرد:
shahanagh.blog.ir