انقلابی کاخ‌نشین

دولتیِ عنایتِ یار (علیه‌السلام) که جانِ عالم و آدم به فدایش باد، جشن‌های سی و هفت سالگیِ انقلاب‌مان دارد شروع می‌شود.
پدران ما انقلاب کردند و جان‌شان را پای آرمان‌شان دادند که فاصله طبقات مردم، از کوخ تا کاخ نباشد و وقتی در حوالی روزهای جشن انقلاب، آن انقلابی سابق، در کاخی که یادگار شاه بود از دنیا رفت، از خودم پرسیدم؛ اگر شاه بد بود – که بود – میراثش هم لابد باید! بد باشد… و استخر سعدآباد و کاخ مرمر و دم و دستگاهِ شاهانه‌اش هم ایضاً.
و از پاسخ در می‌مانم… .