در فقره‌ی انتخابات شوراهای اسلامی حرف بسیار است و شاید بقول دوستی اهل نظر، زدن این حرف‌ها در این روزها که همه جا اعم از فضای مجازی و عالم مراودات حقیقی، پُر است از همهمه و هیاهوی حرف و حدیث حمایت و عدم حمایت و تخریب و تهدید فلان نامزد و بهمان کاندیدا، اصلا! حرف‌هائی که من می‌زنم، گم شوند و ای بسا شنیده نشوند. لکن حرف باید زده شود؛ خواه کسی از آن پند گیرد و خواه ملال… . عالَم، عالَمِ اختیارست و خدا آدمی را مختار آفریده است؛ خاصه در فقره‌ی سیاست.
باری برخلاف یکی دو تجربه‌ی اول انتخاباتی در اوائل انقلاب اسلامی، هر قدر که جلو می‌رویم، مولفه‌های موثر در مردم و انتخابشان متنوع‌تر می‌شوند و اسپانسرهای مالی و معنوی می‌روند که حرف اول و آخر را در انتخابات بزنند. پدیده‌ای که به ظهور پدیده‌ی بزرگتری به نام «اطرافیان» منجر شده است. طیفی که در زمان انتخابات تولید و تکثیر و در مدت مسئولیتِ پس از انتخابات، منتخب مردم را دوره می‌کنند و امور بر دائره‌ی اراده‌ی ایشان می‌چرخد و بر آیند و روند و ملاقات‌ها و عدم ملاقات‌ها اثر مستقیم و موثر می‌گذراند.
خدا روح مطهر شیخ شهید انقلاب‌مان، استاد مطهری را در این روزها که تقویم به ماه رجب متبرک است، غریق رحمتش کند که در کتاب یادداشت‌ها جلد یک، صفحه ۱۱۶ هشدار جالبی پیرامون پدیده‌ی نوبروز اطرافیان داده است؛
“