توجیه

امروز می خواستم در مورد عوامفریبی های معمول در کوران تبلیغات انتخاباتی یه چیزائی بنویسم.چند جمله هم نوشته بودم،که نمی دونم چی شد یهو بسرم زد که یه سری به وبلاگ دوستان وبلاگنویس بزنم.همین طورداشتم تو کوچه پس کوچه های نت واسه خودم می گشتم که یهو خودمو تو وبلاگ استاد و راهنمای وبلاگنویسیم جناب پرویزخان زاهد دیدم. چشمتون روز بد نبینه – البته شاید هم ببینه – بعله دیدم که آقا پرویز که در نوع خود حق استادی بر گردن ما دارن، از زور خستگی و شاید….در کی دو سطر فرمودن که چند روزه نمی رسن بیان و جمعه عوض همشو در می ارن و خلاصه از این حرفا… آقا ما رو میگی تا اینو دیدم واسه خودمون دلیل تراشیدیم که بعله جائی که استاد آدم چیزی نمی نویسه حتما مصلحتی در این کار هست که فقط بزرگان اونو می فهمن. واسه همین ما علی رغم اینکه می دونیم اگه خدای نکرده یه روز در مهمات امور اظهار نظر نکنیم آنروز قطعا به شب نمی رسه ، همه نوشته ها رو در مورد حضرات انتخابات چی کان لم یکن تلقی کرده و سکوت پیشه کردیم.
ترکها یه مثلی دارن که میگه:تنبل آدام فیکیرلی اولار = راه حلهائی که بذهن آدمای تنبل خطور میکنه از ذهن آدمای زرنگ و آپدیت فرسنگها فاصله داره…
عکس بالا هم یه کاریکاتورهسته ای هست از کاریکاتورهای مازیار خان بیژنی اندر احوالات حضرات مذاکره کنندگان هسته ای