به نظر من، آل احمد در محیط تفکر اجتماعی ایران شاخصه ی یک جریان است. تعریف این جریان، کاری مشکل و محتاج تفضیل است. اما در یک کلمه می شود آن را«توبه ی روشن فکری» با همه ی بار مفهوم مذهبی و اسلامی که در کلمه ی «توبه» هست، نامید. جریان روشنفکری ایران که حدود صد سال عمر دارد، با برخورداری از فضل «آل احمد» توانست خود را از خطای کج فهمی، عصیان، جلافت و کوته بینی برهاند و توبه کند: هم از بد فهمی ها و تشخیص های غلطش و هم از بد دلی ها و بد رفتاری هایش.
آل احمد نقطه ی شروع «فصل ِ توبه» بود و کتاب «خدمت و …» پس از غرب زدگی، نشانه و دلیل رستگاری تائبانه … و ای کاش آل احمد چند سال دیگر هم می ماند.
حضرت آقـــا