دی‌روز که برای خرید کارت شارژ سعودی در به در دنبال نماینده‌ی فروش شرکت STC می‌گشتیم خوردیم به بساط روزنامه‌فروشی.
روزنامه، آن‌هم در عربستان متاع ذی جودی است و نصیب هر کس نمی‌شود.
نظام غیر حزبی و بدون انتخابات و مجلس سعودی‌ها نیازی به مطبوعات ندارد و برای همین طی این یک ماهی که میهمان اقلیم قبله‌ایم اول بار بود که چشم‌مان به جمال روزنامه روشن می‌شد. اصولن این‌جا چیزی به نام دکه مطبوعاتی ندارند و سراغ مطبوعات محدودی که چاپ می‌شوند را باید از سوپرمارکت‌ها و مراکز خرید گرفت و لا غیر.
تک شماره‌ی روزنامه‌ی الاهرام مصر، چاپ قاهره که هم‌زمان در جده – و نه در ریاض! – چاپ می‌شود، دو ریال سعودی است که می‌شود دوهزار تومان ما و قیمت دو بطری نوشابه‌ی پپسی در این‌جا و روزنامه آن‌قدر پر و پیمان است که تو انگار کن اطلاعات و کیهان و همشهری دست گرفته‌ای و یک شب تا صبح باید دود چراغ بخوری که مقالاتش تمام شوند.
مقاله‌ی قابل تأمل ستون “داخل الاهرام” روزنامه، مطلبی بود با عنوان: اقتصاد اسلامی؛ ریسمان نجات مصر که در آن به شیوه‌ای سکولار به تئوریزه کردن اقتصاد ترکیه پرداخته بود و هم‌خوانی‌اش با فضای اقتصادی مصر و دست آخر الگوئی که دست می‌داد از تجربه‌ی موفق اردوغان در مهار پس‌ارزه‌های تورم سی‌صد درصدی دو دهه قبل.
جالب‌تر فروش نسخه‌های تاریخ گذشته، روزنامه‌ی جنگ چاپ پاکستان بود و نبودِ هیچ نشریه‌ی فارس زبانی در جرگه‌ی محدود مطبوعات آویزان از سبد جرائد فروش‌گاه لوکس بن‌داوود! و وجود انواع و اقسام مجلات مد و دکوراسیون به جای مجله‌ای درست درمان.
باری این‌جا در عربستانی که انگلیسی‌ها وقت تقسیم غنائم عثمانی، تحویل سعودی‌ها داده‌اند هر متاعی پیدا می‌شود الا فرهنگ و مدنیت و تمدن اسلامی!