دیدار به قیامت؛ زیر بیرق حسین بن علی

با دشداشه‌ی مشکیِ عربی‌ای که پوشیده بود، بیش‌تر به عراقی‌ها می‌ماند تا زائری از روستاهای اطراف لامرد در استان فارسِ ایران.
با همه دم‌خور بود.
جمله‌ی جالبی داشت. می‌گفت: شاید این اولین آخرین دیدار من و شما باشد. اما قیامت که برسد و محشر که برپا شود، همه‌مان دور علمی جمع می‌شویم که علم‌دارش عباسِ سیدالشهداست و خدا بخواهد، یک‌ نوبت دیگر، آن‌جا هم را خواهیم دید.
می‌گفت این شعر را خیلی دوست دارد:
“دست من و تو نیست که دل‌داده‌اش شدیم
خیلی «حسین» زحمت ما را کشیده است… .”