نظام خاص‌تری برای امنیت حج امسال تدارک دیده شده که لااقل من یکی قبلا نمونه‌اش را ندیده بودم. خودروهای فلاشر دار پلیس که ابتدای پل‌ها و تونل‌های مکه، بام تا شام کشیک می‌دهند، نیروهای پیاده در وجب به وجب محل آمد و شد زائران تا حتا یک قدمیِ حجرالاسود، راه‌بندهائی که سابق بر این ندیده بودم که با آن‌ها جمعیت را کنترل و به طبقات مختلف مسجدالحرام تقسیم می‌کنند که فی‌المثل، از دو ساعت مانده به نماز صبح، امکان هیچ نوع ورودی به صحن اصلی مسجد از هیچ‌جا مهیا و مقدور نباشد و مهم‌تر و جالب‌تر از همه، کنترل خطوط ارتباطات مخابراتی زوار است؛
اول این‌که سیم‌کارت سعودی (چه از شرکت زِین و چه شرکت موبایلی) فروخته نمی‌شود الا با اخذ و ثبت اثر انگشت خریدار بصورت الکترونیکی.
دوم این‌که حین ثبت‌نام باید یکی از اوراق هویتیِ ممهور به مُهر دولت سعودی به رویت فروشنده برسد. یعنی سیم‌کارت بر اساس بارکدی که روی گذرنامه یا بَطاقه الدخول (ورقه‌ی ورود) خورده است، فعال می‌شود.
و سوم این‌که، هر زائر فقط و فقط می‌تواند یک سیم‌کارت سعودی داشته باشد و امکان ثبت سیم کارت دوم به یک اسم و با یک گذرنامه حتا از اپراتوری دیگر ممکن نیست؛ به هیچ وجهِ من الوجوه!
و دست آخر این‌که وقتی می‌خواهی سیم‌کارتِ سعودی‌ات را که با این‌همه والذاریات خریده‌ای شارژ کنی، باید بعد از عددِ رمز شارژ، شماره‌ی پاسپورتی را که خط با آن فعال شده را وارد کنی که در غیر این صورت، شارژ غیرممکن خواهد بود.
سال‌های قبل شنیده بودم که امنیت مراسم حج توسط شرکتی اسرائیلی-انگلیسی تأمین می‌شود و تمهیدات امسال، دلیل و قرینه‌ی پررنگی بر آن شنیده است. جماعتِ بی‌عار و بخارِ عرب را چه به طراحی این پیچیدگی‌های امنیتی؟