دقیقا شش سال پیش بود که رهبر دانای رازِ انقلاب، در خلال شاخ و شانه‌هائی که دولتِ و مجلس وقت و خاصه رؤسای آن برای هم می‌کشیدند، بین یکی از سخنرانی‌هاشان در جمع دانشجویان دانشگاه رازی کرمانشاه فکری نو در انداختند که نظام ریاستی را آسیب شناسی و برای تبدیل آن به نظام پارلمانی، تمهیدات و مقدمات انجام شود. و فرمودند که این، کارِ یک سال و دو سال نیست و باید با تدبیر پیشش برد و حواشی ماجرا را خوب سنجید.
آن زمان، عده‌ای پیش‌گوئی کردند که محمود احمدی‌نژاد آخرین رئیس جمهور و انتخابات هشتاد و هشت، آخرین انتخابات برای گزینش رئیس جمهور اسلامی ایران خواهد بود.
که چنین نشد و از آن سال، شش بهار گذشت و از آن پیش‌گوئی دو انتخاباتِ ریاست جمهوری. و امرِ پیشنهادیِ رهبر (آن‌سان که خود نیز پیش‌بینی کرده بودند- زمین ماند:
«امروز نظام ما نظام ریاستی است؛ یعنی مردم با رأی مستقیمِ خودشان رئیس جمهور را انتخاب می‌کنند؛ تا الان هم شیوه‌ی بسیار خوب و تجربه‌شده‌ای است. اگر یک روزی در آینده‌های دور یا نزدیک – که احتمالاً در آینده‌های نزدیک، چنین چیزی پیش نمی‌آید – احساس بشود که به جای نظام ریاستی مثلاً نظام پارلمانی مطلوب است – مثل اینکه در بعضی از کشورهای دنیا معمول است – هیچ اشکالی ندارد؛ نظام جمهوری اسلامی میتواند این خط هندسی را به این خط دیگر هندسی تبدیل کند؛ تفاوتی نمی‌کند…
البته همین تغییر هم باید متکی به اصول باشد. همین نگاهِ دوباره و نوسازی و بازسازی هم بایستی ناظر به اصول باشد؛ برگرفته و برخاسته‌ی از اصول اسلامی باشد. مثلاً فرض بفرمائید شایسته‌سالاری. احساس بشود که شایسته‌سالاری، به این شکل، بهتر تحقق پیدا میکند؛ یا عدالت، به این شکل، بهتر تحقق پیدا میکند.»
الغرض، هفته‌ی قبل و در خلال انبوه اخبار منعکسه در فقره‌ی آئین‌های عاشورا و در زمانی که به طور معمول، حجم عمده‌ی تراکنش‌های خبری مربوط به عزاداری سید و سالار شهیدان بود، خبرِ خفیفی منتشر شد از سوی یکی دو نماینده‌ی اصول‌گرای مجلس – شما بخوانیدش دو نماینده‌ی لاریجانی‌گرا- که فراکسیون اصولگرایان در حال تنظیم نامه‌ایست به محضر رهبر معظم مبنی بر عمل به منویات ایشان در راستای پیشنهادی که مطرح فرموده بودند؛ تبدیل نظام ریاستی به پارلمانی. که از رهبری بخواهند مطالق قانون اساسی، دستور لازم برای تهیه لایحه تغییر نظام و همه‌پرسی برای اخذ نظر عموم برای ترمیم قانون اساسی را صادر و مرقوم کنند.
و البته آن دو جناب نماینده نفرموده بودند علت تأخیر شش ساله در عمل به منویات رهبری چه بوده و نیز نفرموده بودند علت این پیشنهاد در این مقطع که دورخیزها برای تسخیر پاستور در تابستان ۱۴۰۰ آغاز شده چیست؟
و ان شاء الله علت عدم محبوبیت جناب لاریجانیِ رئیس مجلس و نداشتن پایگاه و وزنه‌ی رأیی در بین توده‌های مردم و پیش‌بینی عدم موفقیت ایشان در انتخابات ریاست جمهوریِ آتی نیست و ان شاء الله شخم زدن در لابلای اوامر معطل مانده‌ی رهبری با این طراحی صورت نگرفته که جناب آقای دکتر علی اردشیر لاریجانیِ متولد نجف و پسر میرزا هاشمِ آملی، شده مثل این بار با رأی دومِ مردم قم دوباره پایش به مجلس باز شود و با اجماع و زد و بند با حضرات لیست امید و اصلاح‌طلبان، خلعت نخست وزیریِ شاید مادام العمر – مثل اردوغان- بپوشد!
این وسط کانال‌ها و سایت‌های حامی محمود احمدی‌نژاد هم تیتر و خبر رفته‌اند که محمود خان، رئیس‌الوزرای سابق هم عزم کرده وارد مجلس شود و این بار از حوزه‌ی انتخابیه‌ی گرمسار!
پس؛ پیدا کنید پرتقال فروش را… .