الهی؛
رویم نمیشود که بگویمت بیامتحان مرا به غلامی قبول کن…
دلم نمیآید از لذت امتحانهای شیرین و سخت و پـُر پیچ و خمِ تو چشم بدارم…
اما تو پروردگاری هستی که پروردهات را بهتر از هر آشنائی میشناسی و بهتر میدانی که ظرف کوچک همت من، خزانهی بلا و ابتلای تو نیست.
پس،
میگویمت:
کریما!
کمامتحان مرا به غلامی قبول کن
رسوا شود دل من اگر امتحان دهد!
برحمتک با ارحم الراحمین