الهی؛
وقتی همان اول بسم‌الله ِ کتابت فرموده‌ای تنها از تو بخواهیم که راه‌نمای‌مان شوی به: صراط الذین انعمت علیهم
یعنی راه راهِ کسان است…
– صراط الذین –
یعنی باید هزار جهد کنیم که داخل “کسان” شویم!
یعنی باید هم‌جهت وهم‌راه و هم‌پای “کسان” بمانیم!
یعنی باید شاه‌راه “کسانِ” اهل نعمت را از بین این همه هزار هزار راه دیگر بجوئیم…
و این مگر می‌شود جز به نظر و هدایت و استعانت تو؟
و تو را قسم به فوج فوج مَلَک و “روح”ی که تقدیر آدمیان در دست بر امام – علیه‌السلام- نازل می‌کنی،
در تقدیر لیلۀ قدر ام‌سال ما بنویس “صراط” بنویس: داخل شود در راه “کسان” در شاه‌راه “کسان”ی که نعمت بر آن‌ها تمام کرده‌ای و آنان را باران ولایت باریده‌ای…
برحمتک یا ارحم الراحمین!