فاطمه بزرگ بود.
سیده بود.
زینت زنان جهان بود.
دُر دانه بود.
مادرِ مهربان‌ترین پدرِ دنیا بود و هم‌سر بزرگ‌ترین مردی که آفتاب به او سایه افکنده بود و دستانش حسن و حسینی را به آغوش کشیده بود که فخر جوانان بهشت‌اند و همه‌ی این‌ها یک‌جا در فاطمه بود و فاطمه، گُلی بود که فقط هجده بهار دیده بود و فاطمه؛ فاطمه بود…